Als kind hield ik al van lezen. Was dit een vlucht uit de werkelijkheid of hield ik gewoon van verhalen? Ik herinner me dat ik me toen al gelukkig voelde als ik een mooi boek had om in te lezen. Het was dan net of ik een leuke afspraak had of een leuk uitstapje had gepland. Lezen was en is belangrijk voor me.
Ooit had ik een vriend, die zich dat niet kon voorstellen. Hij hield meer van het echte leven zei hij. En toen hij dat zei gebeurde er iets met me. Alsof ik die afkeuring van iets waar ik zelf zoveel van hield niet goed kon verduren. Maar was het wel een afkeuring? Waarom was het geen afgunst? Misschien had hij het ook wel fijn gevonden om nog in zo’n parallelle wereld te kunnen bestaan.
Afwijzing
De relatie heeft niet lang geduurd. Niet vanwege mijn passie voor boeken, maar misschien wel door mijn interpretatie van zijn werkelijkheid. Hoe kon hij van iemand houden die maar zo mager van zichzelf houdt? Ik ervoer bij alles waar hij een andere mening over had een afwijzing. En deze afwijzing vertaalde ik naar mezelf: niet goed. De mening van een ander leek van een veel groter belang dan mijn eigen (lees)genot.
Zijn mijn blogs goed
genoeg?
En hoe is dat nu? Is dat nu heel anders? Nu ik recentelijk heb besloten meer
te gaan bloggen om mijn bedrijf Coach
aan de Laak op de kaart te zetten, ervaar ik weer zo’n zelfde twijfel. Dit
keer gaat het over goed genoeg zijn. Zijn mijn blogs goed genoeg? Is er genoeg
belangstelling voor? Het is nog steeds een lastige innerlijke worsteling.
Schrijven over mijzelf
Mijn plaats in de wereld, hoe ver durf ik te gaan om die in te nemen? Tot nu toe gaan mijn blogs vaak over anderen. Ik observeer graag hoe anderen zich gedragen en luister goed hoe anderen zich voelen. Schrijven vanuit mijzelf is een veel kwetsbaarder thema. Vind ik mezelf waard om over te schrijven? Het liefst zou ik deze vraag met een volmondig ja beantwoorden. Dat lukt niet altijd gelijk.
Fijn
Maar nadat ik de twijfels bij mezelf heb herkend, en weer heb gevoeld hoe moeilijk het kan zijn om met zelfvertrouwen in het leven te staan, kan ik blijkbaar die deur toch openzetten en heb ik de bevestiging niet meer van buitenaf nodig. Mijn blogs zijn oké, soms goed, soms minder goed. Degene die ze lezen zullen er soms iets langer over nadenken en soms hun schouders ophalen. Ik vind het fijn om ze te schrijven, ze gaan over mij en ik ben er trots op.
De vrijheid om te zijn wie je wilt zijn en genoeg hebben aan je eigen goedkeuring. Jezelf leuk vinden, dat gun ik iedereen.
